Ik draag dit artikel op aan Fina Doménech, een lerares die poëzie cultiveert, net als deze XNUMXe-eeuwse dichter uit Javi die zijn naam een paar jaar, niet lang geleden, aan carrer En Forn gaf en die me heeft geholpen een gedicht van Fray Cristóbal te heroverwegen Bas. Ook aan Encarna Martínez Oliveras die sonnetten bouwt zodat Vicente López-Ibor ze kan breken door een nieuw gedicht te creëren.
Het komt voor dat ik in de publicatie van Les Fogueres uit 1965 een tekst schreef met de titel 'Glorias javienses' waarin ik een alinea opdroeg aan Fray Cristóbal Bas. Later publiceerden Manuel Bas Carbonell in Xabiga (nº 3, 1987) en Francesc Reus i Boyd-Swan in 2011 in Festes patronals Mare de Déu de Loreto twee afzonderlijke werken over de figuur van deze mercedarian die in de XNUMXe eeuw leefde.
Maar nu voeg ik iets anders toe.
We zeiden in de vorige samenwerking dat Fray Cristóbal Bas deelnam aan de derde kwestie waarin María leek op een zonnewijzer die in ieder geval geen schaduw heeft. Er werden drie prijzen bekendgemaakt voor de deelnemers: een zilveren horloge voor de eerste prijs, een ring voor de wijsvinger bestemd voor de tweede prijs en voor de derde prijs, barnsteenhandschoenen, nou ja, Fray Cristóbal Bas ontving de ring voor de wijsvinger die werd toegekend
voor het behalen van de tweede prijs.
De bekroonde poëzie van Fray Cristóbal die de tweede prijs van het derde onderwerp verdiende, begon met deze glans:
Glans
Om puur te definiëren,
Je eerste punt intact,
Ik zal er op tijd zijn;
Nou, de kamer vraagt erom.
Gedurende zijn hele levensloop en als een volleerde en elegante dichter die op zoek is naar nieuwe manieren om poëzie te maken en af te wijken van de gebruikelijke canons, voert hij een oefening uit in voortreffelijke en ongewone uitwerking, die in navolging van Zacatecas (Mexico) in ieder geval volgelingen moet hebben gehad. 1727 gaf de drukpers die gedichten die bestaan uit drie als een spel dat uiteindelijk gebagatelliseerd werd.
Welnu, Fray Cristóbal Bas, in Sacro Monte Parnaso uit 1687 presenteert een romantieklabyrint getiteld 'Poëzie bestaande uit drie' en die wordt weergegeven in drie kolommen. De eerste kolom heeft 3 lettergrepen, de tweede 2 en de derde 6 of 7. De lezing kan op drie manieren worden gedaan.
Als elke regel van de drie kolommen wordt gelezen, presenteren we het als een heroïsche romance van 11 of 12 lettergrepen, waarbij de woorden van de eerste en tweede kolom de eerste halfronde van de romance vormen en de derde kolom de tweede halfronde. Ze bevatten in totaal 11 lettergrepen of meer.
Als we de eerste kolom verlaten en alleen de tweede en derde lezen, zullen we er een Castiliaanse of reguliere romance van maken, met een art minor van 8 lettergrepen: twee lettergrepen uit de tweede kolom en zes uit de derde kolom. Als we alleen de derde kolom lezen, wordt het poëzie gevormd door lays. De drie manieren om poëzie te lezen geven een volledige betekenis aan de gelezen tekst.
Om de ingevoegde tekst te kunnen lezen, moet worden opgemerkt dat de letter 'f' bijna altijd moet worden uitgesproken als 's'.
We geloven dat de Xavier die in het eerste couplet voorkomt verwijst naar Sint Franciscus Xaverius met wie Fray Cristóbal Bas een voorbeeld vond van een missionaris in het Oosten en aan wie hij een andere compositie opdroeg, zoals we later zullen zien. We moeten opmerken dat Fray Cristóbal stierf in Oran en dat de Mercedarians de speciale missie hadden: de verlossing van gevangenen, ze moesten blootsvoets gaan en pensionering, armoede en onthouding als een strenge orde beoefenen.
De roem van deze religieus overstegen in de tijd en in 1772 vonden we een tiende in de merkwaardige, historische, erudiete, commerciële, burgerlijke en economische krant. Uit het onderzoek dat we in dit Curious Diary hebben uitgevoerd, heeft het ons ertoe gebracht de auteur te ontmoeten van een sonnet dat tot nu toe als anoniem werd beschouwd of aan andere dichters werd toegeschreven.
In het dagboek van 3 december 1772 wordt een korte biografie van Sint Franciscus Xaverius gemaakt en wordt benadrukt dat het meest verbazingwekkende van al zijn deugden was om de mond aan te brengen en de zweren te zuigen aan een arme patiënt van het ziekenhuis van Venetië, en hij deed het om walging te overwinnen en zichzelf te overwinnen. Dit feit was de tekst van een glans:
De waarde van de Sint is zo
Hij slikt zieke walging in,
En dus zuigt het elke pijn
Alsof het een honingraat is.
De dagboekschrijver vertelt dat dit feit in tienden werd verdoezeld door dertien fabrieken en dat hij voor dertien kranten de genoemde tienden zou transcriberen, de eerste op dezelfde dag en degene die de tiende plaats innam, was die van Fray Cristóbal Bas, die de 15 december 1772. Maar het ongelooflijke feit is dat de dagboekschrijver na de laatste tiende schrijft: “Ik vond het nuttig om zijn lof te beëindigen door het publiek die daad van berouw te geven die dezelfde heilige (Sint Franciscus Xaverius) schreef.
Dit is het sonnet 'Beweeg me niet, mijn God, om van je te houden' waarmee hij het auteurschap van dit sonnet toeschrijft aan San Francisco Javier wanneer die toeschrijving veel besproken is.
Dit sonnet verscheen in Madrid in 1628 in het boek 'Life of the Spirit' van Antonio de Rojas en het verschijnt als een modeltekst in de lyrische bloemlezingen sinds Marcelino Menéndez Pelayo het opnam in zijn bloemlezing van The One Hundred Best Poems of the Spanish Language. Dit sonnet is toegeschreven aan Juan de Ávila, aan de Augustijner Miguel de Guevara. Het auteurschap van Santa Teresa de Jesús en zelfs van Lope de Vaga of San Juan de la Cruz is besproken, evenals San Ignacio de Loyola en San Francisco Javier, maar deze twee worden afgewezen omdat er geen geschat poëtisch werk van is twee auteurs.
En toch wordt in dit Curious Diary gezegd dat San Francisco Javier het heeft geschreven. In de sonnet wordt de liefde die rein en diep geboren wordt gewaardeerd door de pijnlijke beschouwing van het martelaarschap waarmee Christus de mens redt en in de twee derde wordt de liefde voor Christus versterkt boven elke andere overweging.
We kennen de argumenten die de dagboekschrijver in 1772 zou hebben om dergelijk nieuws te brengen, noch de bronnen ervan, maar we kennen deze toeschrijving van Fray Cristóbal Bas.
